27 december 2008 tot 6 januari 2009
De voorbereidingen voor onze reis naar Afrika zijn in volle gang. Er moet weer veel worden geregeld en zoals bij elke reis gaat er op het laatste moment van alles mis.
Gerard, jullie weten wel “die van ons”, helpt ons bij de laatste klussen in de ijzige kou. Het bakkie wordt, nadat het aan alle kanten is doorgemeten, opnieuw geïnstalleerd. Hij doet het nu; maar tot nu toe heeft hij ons voor elke reis laten weten dat hij het kan, om vervolgens de rest van de reis niet thuis te geven. Ons wantrouwen is terecht.
Op de valreep blijkt het dak een speling van 10 cm te hebben. Dit wordt verholpen maar daarbij komt er per ongeluk een winkelhaak in het tentdoek. Het muskietengaas wordt in de deuren gemonteerd en als laatste klus moet er nog even een snoertje aan onze UV-lamp gezet worden. Die lamp zorgt dat ons water gezuiverd en bacterievrij blijft. Helaas, de dames hebben bij het uitzoeken en bestellen iets over het hoofd gezien. De lamp is te lang voor de watertank van 27 liter… We kunnen er niets mee. Een grote misser (180 euro!). Dat wordt water koken onderweg.
Als we eindelijk alles in de auto hebben gestouwd kunnen we 29 december vertrekken. Bij de eerste stop in Weert struikelt Marijke over een stoeprand en valt plat op haar buik op de stenen. Mijn eerste reactie en die van Marijke is: “dag Afrika”. Gelukkig valt het mee, ze houdt er een niet al te kunstzinnig getatoeëerde kin en twee blauwe knieën aan over.
Onze reis is begonnen!
Het is stralend weer en als wij ‘s avonds in Diekirch in Luxemburg een camperplek vinden, is het buiten tien graden onder nul. Ons isolatiemateriaal, aangeschaft om de warmte buiten te houden, doet nu omgekeerd dienst. In thermo-ondergoed, trainingspak en sokken overleven we 13 graden vorst die nacht.
Op de volgende camping in Beaune zien we dat onze camperaccu niet oplaadt. Er is drie weken geleden een nieuwe ingezet. Wij bellen onze garage om te vragen of hij misschien is bevroren. Weten wij veel. Bij langdurige strenge vorst zou dat kunnen, de garage geeft ons het advies een campergarage op te zoeken. Dat hadden we zelf ook al bedacht.
Maar tussen oud en nieuw is alles gesloten. In overleg met Gerard proberen we van alles uit en de voorlopige conclusie is dat de accu wel oplaadt maar het niet aangeeft op het display. Ook onze waterpomp doet het niet, waarschijnlijk bevroren.
We zijn optimistisch en denken dat het nog allemaal opgelost kan worden voordat we de boot opgaan.
Het oude jaar luiden we middels een glas champagne in een elegante plastic flûte om half tien uit om vervolgens slapend het nieuwe jaar in te gaan.
De start van het nieuwe jaar is koud en nat en in onze warme camper “vreten” we kilometers om in het warme zuiden te komen.
Inmiddels zijn we in Spanje beland en staan we op een camping voor “pensionades”. Marijke loopt hier wat verweesd rond tussen grijze bejaarden met rollator en scootmobiel. En ik pas uitstekend in dit plaatje sinds ik een paar dagen geleden bij het tillen van de achterklep van de auto mijn rugspier heb verrekt en strompelend mij voortbeweeg.
Met enige moeite zoekt Marijke de meest vitale mannen van de camping uit om haar te helpen bij het optillen van de achterklep. En er zijn veel behulpzame mannen.
De maandag na nieuwjaar gaat Gerard naar de garage in Amersfoort om te achterhalen wat er precies met onze accu aan de hand is. Met zijn instructies controleren we of de zekering van de waterpomp stuk is, zetten er een nieuwe in en …. het display laat een volle accu zien. We proberen het pompje en die doet het. Kortom een miezerige zekering van 5 ampère heeft ons een hoop zorgen gebaard. Een tijdig goed advies van de garage zou ons veel ellende bespaard hebben. Echter onze kennis van de auto is door dit hele gebeuren weer toegenomen. We weten nu dat een geblokkeerd pompje kan leiden tot een geheel ontregelde accu.
Onze laatste paar dagen voor de overtocht gebruiken we om de camper schoon te maken, de was en andere zaken te regelen en eens lekker buitenshuis te eten.
Op 8 januari ontmoeten we onze medereizigers in Tarifa.
We verheugen ons op iets warmer weer, hoewel ik ook met enig heimwee naar de schaatsmogelijkheden in Nederland kijk en graag mijn zes jaar geleden aangeschafte nieuwe noren eens zou uitproberen. Maar we kiezen nu voor de warmte van Afrika.