Zondag 31 oktober tot zaterdag 6 november
Vandaag is het eindelijk zover, we kunnen aan onze reis beginnen. Zoals bij elke nieuwe tocht raken we enigszins ontregeld doordat er vlak voor vertrek nog enkele dingen misgaan. Zo blijkt Marijke’s visacard verdwenen en mijn deel 3 van het kentekenbewijs van de Toyota onvindbaar waardoor ik mijn autoverzekering niet kan opschorten. De card wordt een kwartier voor vertrek onder een ordner gevonden, maar het kenteken blijft zoek. Daardoor blijft mijn auto goed verzekerd in de stalling achter.
Als we dan uiteindelijk in de taxi stappen, kan voor ons de reis beginnen. We vliegen met Lufthansa vanwege de grotere beenruimte waar deze maatschappij mee adverteert. Het blijkt te kloppen voor de korte vlucht naar Frankfurt, maar bij de overstap in de grote Boeing is alle beenruimte verdwenen. Doen we de volgende keer dus anders.
Als we de volgende morgen om half negen plaatselijke tijd in Buenos Aires landen zien wij er alles behalve florissant uit. Dit in tegenstelling tot de vele mannen die strak in het pak in de aankomst hal met opgeheven borden hun zakenrelaties opwachten. We zien een man in een fel gekleurde bermuda op een van deze heren afstappen. Een groter contrast is niet denkbaar. Twee werelden die elkaar ontmoeten.
Ons Ibishotel ligt aan de Plaza del Congreso, midden in het centrum. Centraler kan niet en we zijn helemaal tevreden ondanks lawaai en dampen.
Te voet verkennen we de omgeving van ons hotel; bezoeken de Plaza de Mayo, bekend door de Dwaze Moeders die opheldering willen over hun verdwenen familieleden tijdens het kolonelsregime (1960 tot begin 1970). Ook ligt aan dit plein de Casa Rosada, het presidentiële werkpaleis van de president, en de Catedral Metropolitana met de tombe van Don José San Martin, de bevrijder van Argentinië.
We kijken met verbazing naar de vele wolkenkrabbers die schots en scheef naast elkaar staan. De eerste indruk is rommelig maar bij meer gewenning worden mooie details zichtbaar. Zo hebben architecten daar waar mogelijk historische voorportalen van kerken en gevels van huizen verwerkt in hun flatgebouwen.
De stad maakt op ons een heel relaxte indruk, ondanks de grote verkeersdrukte wordt er weinig getoeterd. Auto’s en taxi’s worden via eenrichtingsverkeer over 9 banen brede ‘avenidas’ geleid.
Om de doorstroming mogelijk te maken heeft men veel gebouwen afgebroken, waardoor Buenos Aires nu de stad met de breedste avenida ter wereld is. Als voetganger moet je snel ter been zijn om binnen de toegestane tijd de overkant van de weg te halen. En probeer het niet om buiten de zebrapaden om de overkant te bereiken, de Argentijnen rijden zeer hard en ze zijn met velen.
We gaan zoals vele Argentijnen naar het in 2002 opgerichte museum van Evita Perron. Foto’s, films en kleding geven een goed beeld over het leven van deze boeiende vrouw. Ze was bij het merendeel van het Argentijnse volk zeer geliefd vanwege haar charitatieve instelling, de critici verweten haar manipulatief gedrag. Wij zagen wel enige overeenkomst met Diana van Engeland.
Op onze wandelingen door de stad willen we ook het Teatro Colon bezoeken, een fraai gebouw uit 1908. Het interieur is echter alleen door theatergangers te bezichtigen. Een tegenvaller, evenals de gesloten deuren van het planetarium.
We dwalen door de stad, drinken koffie op terrasjes en bekijken de voorbij flanerende mensen en geven daar uiteraard ons commentaar op. Al die vrouwen met lang haar, er valt voor een kapper in Argentinië niet veel geld te verdienen. En waar zijn al die oudere vrouwen met grijs haar? We zien ze nauwelijks. Wat we wel zien: op elke straathoek druk bezochte apotheken; mensen in keurige lange rijen wachtend op hun bus; de man van de hondenuitlaatdienst met zes honden aan de lijn; onder elk flatgebouw parkeergarages; muren vol met, soms kunstzinnige, graffiti. En overal vriendelijke, hartelijke Argentijnen.
Als wij de begraafplaats Recoleta willen bezoeken vraagt een Argentijn ons een donatie voor het Aidsfonds. Als dank krijgen we elk twee zoenen……
De begraafplaats zelf is een klein slapend dorp met smalle steegjes waar grafkelders in alle soorten en maten in rijen staan opgesteld. Het is boeiend om hier rond te lopen. Ook het graf van Evita Perron bevindt zich op deze begraafplaats.
Op 3 november is eindelijk de hele groep compleet en drinken we een welkomstborrel in hotel Ibis. Het lijkt ons een leuke groep waar goed mee valt te reizen. Gedurende het komende half jaar kunnen jullie lezen of onze indrukken kloppen. We zijn met 18 mensen en 9 bussen.
Wij zijn gearriveerd, maar onze auto’s staan nog in de containers in de haven op ons te wachten. Het zal enkele dagen duren voordat de hele papierwinkel is afgehandeld en wij de campers kunnen meenemen. De voorbereidingen worden door Michel en Sonja (onze reisbegeleiders) gedaan.
En wij kunnen onze wandelingen door de stad voortzetten. Puente Mujeres (de vrouwenbrug) staat op het programma. Een architectonisch mooi ontwerp. Aan de kade staan levensgrote vrouwentorso’s beschilderd door kunstenaars. Op deze manier vraagt men aandacht voor borstkanker. Ook staat hier een bronzen vrouwenbeeld, geschonken door het Nederlands bedrijfsleven.
Na dagen sjouwen door de stad nemen we de trein naar Tigre, het Venetië van Argentinië. Met een boot varen we door de lagune. Het is een verademing om na het drukke stadsleven even stilte te ervaren en zoveel groen en water om je heen te zien.
‘s Avonds hebben we onze eerste gezellige gezamenlijke maaltijd en vieren wij de verjaardag van Carla met champagne.
En sinds vrijdag 5 november zijn we weer eigenaar van onze bus! Na een dagje op de haven zijn alle papieren afgehandeld en kunnen we met onze campers naar de parkeerplaats bij hotel Ibis rijden.
Zaterdag 6 november
De morgen hebben we besteed om jullie op de hoogte te brengen van ons doen en laten. De middag aan winkelen zonder iets uit te geven. En de avond … die was bijzonder! We hebben in ‘El Viego Almacen’ een van de beste tangoshows van Buenos Aires gezien. In een prachtig oud huis in de jaren dertig sfeer werden we verwelkomd met champagne.
Vanaf schitterende plaatsen hebben we twee uur lang genoten van muziek, zang en tango’s vol passie. Marijke en ik hebben ademloos gekeken naar techniek, lenigheid, variatie en naar een scala aan emoties die in deze dans werden weergegeven.
Na afloop van de show met enkele mensen nog even iets gedronken. De terrassen zitten rond middernacht nog overvol. De sfeer is bruisend en levendig. Bijna iedereen zit aan het bier. Literflessen worden met meer mensen gedeeld. Blikjes kent men hier nauwelijks. Heineken heeft een goede reclamecampagne voor de jeugd gevoerd, bijna iedereen drinkt dit merk.
Zittend op het terras zien we de vuilophaaldienst bezig. Elke avond wordt het vuil in vuilniszakken aan de straat gezet. De mensen uit de sloppenwijken scheuren de zakken open en gaan op zoek naar plastic flessen, karton en andere bruikbare zaken. Dat verzamelen ze in zeer grote zakken en met een eigen vrachtwagen brengen ze het verzamelde afval naar een verzamelpunt om daarvoor geld te incasseren. Elke wijk in Buenos Aires is toebedeeld aan bepaalde groepen uit de sloppenwijken. Daarna komt de echte vuilnisdienst om het inmiddels overal verspreide vuil op te ruimen. Kennelijk werkt het systeem want iedereen heeft er vrede mee.
Je ziet op diverse plekken in de stad zwervers bedelen en in portalen liggen. Vlak bij ons hotel onder het afdak van de bank verzamelen zich aan het eind van de middag zwervers waaronder ook jonge kinderen. Rond 8 uur komt een personenauto maaltijden brengen. Zo te zien een vrijwilligersinitiatief. Gelukkig zijn er ook hier mensen die zich bekommeren om de daklozen.
Zondag 7 november
Vandaag is er in San Telmo, een van de wijken van Buenos Aires, een zondagmarkt: straten en pleinen staan vol kraampjes waarop allerhande kunstnijverheidsproducten, antieke voorwerpen en prullaria uitgestald zijn. Kunstenaars etaleren hun favoriete pose midden op de weg en op het plein Plaza Dorrego in San Telmo wordt de tango gedanst. Het is een van de bekendste tangoplekken in Buenos Aires. Het plein is een bonte verzameling van buurtbewoners en toeristen. De eersten hebben zich om een voor ons onbekende reden verkleed als sprookjesfiguren of als hoofdpersonen uit bekende stripverhalen.
En op deze markt vind ik vijf zilveren dessert vorkjes en mesjes. Mijn, ooit van een Duitse tante, gekregen bestek was niet helemaal volledig, en op de vlooienmarkt in San Telmo vind ik de nog door mij gezochte aanvullingen! Waarschijnlijk Duitse immigranten die naar Argentinië vertrokken zijn …
Terug in ons hotel horen we dat op Carla en Tom, en eerder al op Sjaak en Ans, de mosterdtruc is toegepast. In drukke passages wordt men met mosterd bespoten, een vriendelijke vrouw biedt behulpzaam een doekje aan en in de consternatie wordt snel door haar compagnon een portemonnee of tas gestolen. Gelukkig waren we door Michel en Sonja al gewaarschuwd voor deze praktijken. Daardoor is er niets ontvreemd, maar je kleren moeten wel gereinigd worden en het is geen leuke ervaring.
De middag besteden we aan het bestickeren van onze auto: op de achteruit een rond plakkaat met 110 erop, twee rode banden aan weerszijden van de achterklep. De beide zijkanten worden voorzien van witte banden evenals de voorkant. Richt je in het donker een zaklamp op onze auto dan zien we eruit als een zwerm groot uitgevallen vuurvliegjes. De Argentijnse overheid wil ons graag in het donker kunnen zien.
‘s Avonds eten we een levensgrote steak in een goed restaurant in de buurt van ons hotel. We hebben inmiddels begrepen dat we beter één steak voor ons beiden kunnen bestellen.
Maandag 8 november
Het is vandaag onze laatste dag in Buenos Aires. We maken een stadstoer met Patrick van der Doef. Hij blijkt de schrijver te zijn van een van onze reisgidsen over Argentinië. Alhoewel we al een week in Buenos Aires zijn en de diverse highlights zelf al hebben bezocht, is het boeiend om nog eens een totaal overzicht te krijgen. Zijn verhalen geven ons meer achtergrondinformatie en bovendien is hij een enthousiast en boeiend verteller.
In de middag treffen we de voorbereidingen voor ons vertrek. Iedereen wil nu wel met zijn busje weg. ‘s Avonds ons laatste etentje in Buenos Aires en dan kan morgen de tocht met het busje beginnen! Maar eerst moeten we nog veilig uit Buenos Aires te zien komen.
Naar verslag Argentinië 1