18 t/m 27 juli 2017
Acht dagen geleden zijn wij vanuit Nederland vertrokken met zeer mooi weer, en met ons duizenden Europeanen op weg naar hun bestemming.
Aanvankelijk zijn wij verbaasd dat zoveel mensen hun vakantie in het oosten van Europa gaan doorbrengen. Totdat wij ontdekken dat al deze Duitsers, Nederlanders, Engelsen, Fransen etc. van oorsprong Turken zijn die voor zes weken naar hun familie in Turkije gaan.
De Duitse Turken rijden in de grootste en duurste auto’s. Maar wat daarna komt mag ook gezien worden. Bijna elke wagen heeft een dakkoffer en is afgeladen vol met mensen, bagage en levensmiddelen.
De grensovergangen kunnen deze stortvloed van mensen niet verwerken en de wachttijden lopen op tot meer dan vier uur. De hittegolf die ons de hele week begeleidt, bereikt makkelijk temperaturen van rond de 38 graden.
Op een camping in Szeged ontmoeten wij onverwacht Atje en Heino, medereizigers op onze toer door Georgië, Armenië en Iran. Wat een toeval!
Wijs geworden door de lange wachttijden voor de grenzen proberen wij vroeg in de morgen de Servische grens over te steken, maar ook dat helpt niet. De temperaturen zijn zo hoog en de wachttijden zo lang, dat de Servische douaniers flessen water uitdelen!
Opluchting als er weer een grenspost is gepasseerd en er normaal gereden kan worden. Opstoppingen zijn er aan de lopende band. Een van deze opstoppingen is ons bijna fataal geworden. Bij een tunnelingang staat iedereen ineens boven op de rem. Wij kunnen bijtijds stoppen, de man achter ons ook, maar de wagen daarna wordt vol geraakt door een achterop komende vrachtwagen. Een gigantische knal, chaos alom. Duidelijk is dat voor deze mensen de vakantie anders verloopt dan zij gepland hebben, en wij het geluk hebben niet pal voor deze vrachtwagen te rijden.
Er zijn weinig tot geen campings op onze route. Daarom nemen wij in Jagodina (Servië) een hotel met bewaakte parkeerplaats en kamer met airco en uitzicht op een zwemparadijs. We eten een heerlijke pizza en canneloni, drinken er een fles wijn bij en dat voor de prijs van 22 euro. Waarbij gezegd moet worden dat de wijn tweederde van de rekening besloeg.
Na een uitgebreid ontbijtbuffet gaan we weer op pad. Achter Nis (Servië) komen wij Liesbeth en Theo tegen, eveneens medereizigers. De tweede onverwachte ontmoeting. Samen overnachten wij op de goed verzorgde camping Sakar Hills in Biser en nemen de volgende dag gezamenlijk de rondweg rond Istanbul.
Op een van de weinige campings aan de Zwarte Zee, camping Marti in de buurt van Sinop, verblijven we met voornamelijk Turken, een reislustig Russisch echtpaar, een Armeens familie en onze twee busjes.
De plek is zo uitnodigend dat we hier een aantal dagen blijven. Op 2 augustus verzamelen we in Trabzon.