Dinsdag 22 november
Bij ons vertrek is het 8,5 graad en bewolkt. Niet echt de temperatuur die je verwacht bij een overwintering in Spanje.
Gelukkig vinden we, op weg naar het zuiden, het plaatsje Jerez de los Caballeros. De gemeente van dit dorp heeft, vlak bij de niet meer in gebruik zijnde arena voor stierengevechten, een gratis camperplek met elektriciteit beschikbaar gesteld. Dit kun je wel zeer uitzonderlijk noemen.
Het centrum van dit stadje bruist van levendigheid. In het dorpscafé zit de plaatselijke bevolking om 12 uur ’s middags met wijn of bier en een schotel kaas met charcuterie van het leven te genieten. Zonder moeite sluiten wij hierbij aan.
Ook is het druk in de vele modezaken en schoenenwinkels. Opgewekt lopen we, met een aangeschafte warme trui terug naar onze camperplek.
Daar zijn de 9 camperplaatsen inmiddels volgestroomd. Toch zetten in de loop van de avond nog 4 koppels hun campers op de middenruimte waardoor loosplek en manoeuvreerruimte tot een minimum is beperkt. Het zal niet lang duren voordat de gemeente deze plek opheft omdat de regels ruimschoots worden overtreden.
Woensdag 23 tot vrijdag 25 november
Wij maken onze planning al reizend en komen tot de ontdekking dat de camping- en reisgidsen van Spanje in Nederland zijn achtergebleven. Met een goed werkend internet is dit prima op te vangen, maar helaas is dit niet altijd aanwezig.
Via prachtige kleine binnenwegen door eindeloze vlaktes met olijfboomgaarden belanden we weer op de A66 richting Sevilla.
Als camperplek kiezen we voor Puerto Gelves. Met de bushalte voor de deur zit je in een kwartier in hartje centrum van Sevilla. De plek aan het water, net buiten de stad is fantastisch, de voorzieningen zijn primitief.
In de stadsbus valt ons op dat vele zitplaatsen zich “onder zeeniveau” bevinden. We zien de eerste etages van flats maar van het hectische verkeer om ons heen zien we niets. Wat zou de bedoeling hiervan zijn?
In Sevilla is het heerlijk rustig en een aangename temperatuur. Tot nu toe hebben we Spanje bij hoge temperatuur en in drukke seizoenen bezocht. Wat een verademing om het nu anders te doen.
Toch blijkt er voor het Alcazar nog een lange rij voor de kaartverkoop te staan.
Dit prachtige paleis met zijn vele zalen, ontvangstruimtes en binnentuinen is een groot labyrint waarin we heerlijk ronddwalen.
De Patio de Las Doncellas, onderdeel van het Alcazar, blijft voor ons een van de mooiste binnentuinen die we tot nu toe gezien hebben.
In één van de zijstraatjes, waar ook de locals zitten, genieten we van visjes en een glas wijn. We verbazen ons over alle prullenmanden die bij de eettafels staan. Wel handig overigens.
Wij slaan de siësta over en bezoeken het Huis van Pilatos. Het paleis dateert uit de 16de eeuw en is een typisch Italiaans renaissance gebouw gecombineerd met mudéjar elementen, zoals we ook al gezien hebben in de Patio de Las Doncellas.
Het blijft ons verwonderen hoe kunstenaars in staat zijn zulke verschillende stijlen tot een harmonisch geheel te maken.
Zaterdag 26 november tot donderdag 1 december
Vanuit Sevilla rijden we rechtstreeks via de AP4 naar Jerez de La Frontera. Een leuk stadje met aan de rand een afgeschermde camperplek bij een grote ‘shopping mall’. Prima plek voor even, alle voorzieningen aanwezig. Alleen romantiek ontbreekt.
Naast ons staan twee Nederlandse afgestudeerde Havo-leerlingen die van hun gespaarde studiegeld een campertje hebben gekocht en omgebouwd om een jaartje door Europa te trekken en daarna aan hun studie te beginnen. Het lijkt me een hele onderneming om met je eerste vriendje dit avontuur aan te gaan. Ze weten door welke landen ze willen trekken, maar gezien hun verplaatsingstempo zullen ze naar ons idee diverse landen moeten schrappen. Maakt niet uit, het gaat om het avontuur.
Wij maken optimaal gebruik van de mall. Bezoeken Ikea voor de handige koeltassen die ideaal zijn om op reis cadeau te geven. Bij de giga sportzaak Decathlon scoren we twee stoeltjes die precies in onze bus passen en waar we lang naar gezocht hebben.
En als laatste de Mercadona waar we alles voor een lekkere maaltijd kunnen vinden. Geen schokkende reisverhalen maar het gewone leven.
Als afwisseling van de shopping mall gaan we met de streekbus naar Jerez de la Frontera. We dwalen door het leuke stadje en bewonderen de 18de eeuwse kathedraal en het Alcazar.
Morgen trekken we weer verder.
Vrijdag 2 tot maandag 5 december
We zoeken een plekje aan zee waar we een paar dagen kunnen blijven staan. Het wordt de camperplek Area el Hornillo Playa. Het kost enige moeite om op de zeer smalle weg de camperplek te bereiken. Eenmaal binnen begrijpen we waarom: we hebben de verkeerde weg genomen en zijn via de achterkant de camperplek opgereden.
Omdat we ons beiden niet echt fit voelen en hoestend en proestend de dag doorkomen testen we ons op corona. De test pakt voor Marijke positief uit. Ik ontspring de dans nog, maar ben de volgende dag ook aan de beurt. We storten ons met dodelijke ernst op de aanbevolen maatregelen.
Het advies om op de eigen kamer te blijven wordt zonder problemen door ons opgevolgd. Marijke krijgt de voorkamer tot haar beschikking en ik de achterkamer. Klein probleempje, het toilet gebruiken we gemeenschappelijk. Het verbod op contact met huisgenoten vangen we op door vanaf nu onze mond dicht te houden. De aanbeveling om boodschappen aan huis te laten bezorgen hebben we aan Sinterklaas uitbesteed die toevallig langs kwam en zowaar bereid was, indien nodig, ons enkele levensmiddelen te verschaffen.
Dinsdag 6 tot donderdag 15 december
Rekening houdend met de corona-perikelen verplaatsen wij ons in de richting van het verzamelpunt voor de reis naar Marokko.
Camperplaats La Herradura is een ideale plek, gelegen aan zee en winkels in de buurt. We brengen onze tijd door met lezen, wassen, poetsen, muziek luisteren, wandelen en op een terras aan zee een glas wijn drinken.
Bij de coronatesten staan we nog steeds op rood. De regen, die regelmatig met bakken uit de lucht valt, maakt het ons gemakkelijk in afzondering de dag door te brengen. Zielig zijn we niet, buiten is het 20 graden.
Het enige uitstapje is een tocht naar de Lidl in Almuñécar om onze voorraden aan te vullen. Eenmaal bij de Lidl zien we achter de slagboom nog een paar plaatsen vrij om te parkeren. Enthousiast trekken we een kaartje en manoeuvreren de camper op de parkeerplek. Pas dan kijken we om ons heen en zien dat we de parkeergarage door moeten om de uitgang te bereiken. Hoogte garage 2,30 m, onze hoogte 2,60 m; dat gaat het niet worden. Terug via de slagboom, we zien nu pas dat er maar een slagboom is en geen twee, gaat ook niet. Marijke komt met een Lidl-medewerker die de slagboom handmatig voor ons omhoog doet.
Er zijn mensen die het anders aanpakken: voor vertrek kijken op Google Earth of en waar ze kunnen parkeren. Maar dat zijn de verstandige mensen.
Op onze camperplek ontmoeten we de eerste medereizigers van de Marokko reis. Het blijft steeds weer spannend met welke mensen je het avontuur aangaat. En dit keer zijn het er veel, meer dan wij gewend zijn, namelijk 14 campers!
Ook onze laatste hindernis voor de reis is weggenomen. We zijn coranavrij en klaar voor de overtocht naar Marokko.
Naar verslag Marokko deel 1