Vrijdag 19 april
Met koud weer verlaten wij onze mooie camping aan het Meer van Shkodër. Door een kleine navigatiefout rijden we dwars door Shkodër. Het is een grote chaos in de stad. Aan de rijstijl te zien heeft men bij het behalen van het rijbewijs nagelaten de theorielessen toe te voegen.
Alles wat verboden is op de weg wordt hier door fietsers en bestuurders van auto’s uitgevoerd. Wat een creativiteit, er valt voor ons veel te leren.
We volgen de SH5 richting Koman maar twijfelen halverwege of wij wel goed zitten. Hetzelfde gevoel hebben de achter ons rijdende Duitse campers ook, de weg blijft te mooi ….
We rijden terug en zien dan dat wij een afslag gemist hebben. De weg naar boven zit vol gaten en afkalvingen en is behoorlijk bochtig. De slechtste weg tot nu toe. Maar gelukkig redelijk breed.
Onderaan de laatste brug naar Koman ligt een kleine camping, primitief maar duidelijk in opbouw.
Het waterrijke vrouwentoilet heeft naast de doorspoelmogelijkheid ook een lek aan de achterkant van de pot. We hebben even overwogen om het te maken, maar er toch maar van afgezien.
De beheerder van de camping is wisselend in zijn informatie omtrent de boten. Er varen geen boten, maar hij kan wel iets organiseren. Bij navraag elders blijkt de veerboot gewoon te varen, maar daar valt voor hem niets aan te verdienen.
Voor vijf euro brengt hij ons naar het drie kilometer verderop liggende vertrekpunt van de veerboot. Gaan we met ons zessen in de taxi dan rekent hij voor dezelfde tocht 30 euro…. De prijs van walstroom is drie euro, maar hij berekent vijf. Begrijpelijk maar niet handig.
Zaterdag 20 april
Dit alles houdt ons niet tegen om de tocht over het meer te maken. Via een lange smalle tunnel worden wij met de taxi naar de zeer kleine kade gereden waar enkele auto’s kriskras geparkeerd staan.
Het Meer van Koman is ontstaan doordat in de rivier Drin twee grote stuwdammen zijn aangelegd, één in Fierze en één in Koman, om een grote waterkrachtcentrale te bouwen.
De weinige mensen die in de bergen leven kunnen alleen via de rivier het vaste land bereiken omdat er in de omgeving geen wegen zijn.
Onze kaartjes kopen wij op de boot. Wij zijn ruim op tijd om de meereizende auto’s en campers van bovenaf gade te slaan als ze de boot op rijden. De campers moeten achterwaarts naar beneden de veerboot op, slalommend tussen houten boten die op de kade liggen en auto’s die verkeerd geparkeerd staan. De bestuurders worden goed begeleid door de bemanning maar zweten peentjes. Wij zijn zo blij dat wij onze camper op de camping hebben staan en zorgeloos kunnen genieten van het geworstel van anderen.
Bij onze tocht over het water genieten we nog van een waterig zonnetje die de rotsen met de groene bossen prachtig laat weerspiegelen in het heldere water. Diepe kloven, prachtige inhammen, hier en daar een waterval zorgen steeds weer voor afwisseling. De huizen van de mensen die hier wonen liggen als punaises tegen de rots geplakt. Hoe kunnen mensen hier overleven. Zo ver weg van de bewoonde wereld en zo alleen. Het moet de schitterende natuur zijn die hierin een grote rol speelt.
Halverwege onze reis legt de boot aan in Fierze. De campers gaan eraf, wij gebruiken een simpele lunch en na een uur beginnen we aan de terugtocht.
Een prachtige ervaring die we niet hadden willen missen.
Onze campingbaas had zijn verkeerde nummer in de telefoon van Geert gezet. Hij was onbereikbaar voor ons verzoek om ons op te halen. Een vriendelijke Albanees die nog bij de haven staat heeft ons naar de camping gebracht. Voor zijn rit wil hij niet betaald worden. De campingbaas was minder enthousiast dat hij onze oproep had gemist.
Omdat de weersvoorspellingen slecht zijn en wij de ongeasfalteerde weg met diepe gaten niet in de regen willen rijden, vertrekken we direct na onze terugkomst van de boottocht naar Ledi’s Place, een restaurant precies aan het einde van het slechtste deel van de weg.
Je kunt hier gratis overnachten mits de maaltijd in het restaurant wordt gebruikt. Het is een mooie plek met uitzicht op het Meer van Koman.
Zondag 21 april
De regen komt weer met bakken naar beneden. Wij vertrekken om 11 uur, bang dat bij langer wachten het pad omhoog naar de grote weg niet meer berijdbaar zal zijn. Via de SH25, SH28, SH1en de SH38 komen wij in Krujë uit.
We hebben een camping op loopafstand van de stad gevonden, Mali camping. Bereikbaar via een zeer smalle weg, even breed als onze campers. Door de regen is het nu een troosteloze lege camping, bij stralend weer een prachtige plek gelegen tussen oude olijfbomen
Er wordt gezegd “als je Krujë niet hebt bezocht, dan heb je Albanië niet gezien”. Voor Geert en Hammy dus een must. Zij bezoeken het museum van Skanderbeg. Zie ons verslag uit 2019.
Maandag 22 april
Op weg naar het klooster Ardenica doen we enkele boodschappen. Het valt ons op hoe duur de boodschappen zijn, dit in tegenstelling tot de prijs van de maaltijden in restaurants.
Via de SH4 rijden wij verder naar het zuiden richting Fier en nemen de afslag naar Ardenica.
Het klooster heeft bij onze vorige reis veel indruk gemaakt en wij bezoeken het graag voor de tweede keer. Zelfs de bedelaar op de trap naar boven is dezelfde man als vijf jaar terug. Wij kunnen dit zeggen omdat wij ons fotoboek van onze vorige Albanië-reis bij ons hebben en er dus vergelijkingsmateriaal aanwezig is.
Via een mooie binnenweg (SH72) komen wij uit bij dezelfde camping van vijf jaar geleden, camping Berat.
De camper staat nauwelijks op zijn plek of de vrouw van de camping komt ons met vier glazen eigengemaakte huiswijn verwelkomen (3 uur ’s middags!). Wat een ontvangst.
’s Avonds blijkt niet alleen haar hartelijkheid maar ook haar kookkunst voortreffelijk te zijn.
Dinsdag 23 tot donderdag 25 april
Het regenfront blijf nog enkele dagen hangen en wij ook. We doen de was, maken de camper schoon (alleen van binnen) lezen, lachen en genieten elke avond van typische Albanese gerechten die Donna voor ons kookt en serveert met haar eigengemaakte huiswijn.
Het is een zeer relaxte vakantie waar wij alle vier van genieten. Wij hebben dezelfde humor, lachen veel en zijn nooit verlegen om gespreksstof.
Als Geert en Hammy straks terugkomen van hun bezoek aan Berat zullen wij onze verdere reis plannen. Een ding is zeker: het weer wordt beter en wij zakken verder af naar het zuiden.
Naar verslag Albanië deel 2